Korkuları tam olarak yenemezsin. Belli durumlara alıştıktan sonra hiç korku hissetmezsin, ama durumda farklılık olduğunda yeniden bir miktar hissetmeye başlarsın, taa ki o yeni duruma da alışıncaya kadar.

Sokakta tekli setleri açmaya korkarsın. Deli gibi açarsın, sonra korku kalmaz.

Bu sefer ikili setler gelir, onlardan korkarsın. Onları açar bitirirsin.

Sonra Starbucks’da oturan tekli setlere gitmeye başlarsın, onlardan korkarsın. Onlara gidersin, o korkunu da yenersin.

Ama daha bitmez.

Bu sefer de birini bekliyormuş gibi görünen setler vardır. Acaba sevgilisini mi bekliyor? Kimi bekliyor? Onlardan korkarsın, sonra onlara gidersin.

Tekli setleri açıyorsundur tamam, korkmuyorsun, ama etrafa o tuhaf bakışlar atan dükkan esnafının tam önünde setleri durdurup açmaya korkarsın. Ya bir şey derlerse? Ya laf atarlarsa? Ya araya girerlerse? Ya kızı tanıyorlarsa?

Esnafın önünde açarsın ve bir şey olmadığını görürsün.

Ama daha bitmez hayır…