İstanbuldan Doğuş
25 yaşındayım. ve istanbulda yaşıyorum.

bugüne kadar kadınlar konusunda çok başarısız bir adam değildim aslında.
pua taktiklerinin bir çoğunu sosyal çevremdeki kadınlara karşı taktikleri hiç bilmeden kullanıyordum.
genelde kadınlar karşı alaycı ve rahat bir tavrım vardı ve bu gayet hoşlarına gidiyordu..
ancak bu kadar. ileriye adım atacak cesareti hiç bir zaman bulamadım.
çevremde sohbet edip vakit geçirme fırsatımın olduğu kadınların çoğu davranışlarımdan etkileniyordu, bunun farkındaydım ama asla faaliyete geçemiyordum.
tanımadığım bir kadınla, örneğin bir tezgahtarla veya iş yerine yeni gelmiş bir kadınla konuşmak ise benim için işkence, genelde çok kısa sürer ve sesim götümden çıkar.
sadece samimi olduğum kadınlara karşı rahatım, yani aslında kadınlara karşı rahatlığım bir maske, onlardan it gibi korkuyorum.

daha sonra neil strausun game kitabını okudum. kafamda bir çok şeyi değiştirdi. beni de ciddi anlamda cesaretlendirdi.
akabinde de konuyla ilgili türkçe siteleri karıştırdım biraz. kendimle ilgili bir çok şeyi değiştirme kararı aldım.
başlangıç için giyimimi düzenledim, spora başladım, duruşumu düzelttim, kendimi gözlemlemeye başladım.
mesela yanımdan güzel bir kadın geçerken kafamı öne eğdiğimi fark ettim. bir kadınla göz göze geldiğimde anında suçlu gibi gözlerimi kaçırdığımı fark ettim. kadınlarla konuşurken vücudumun kaçar gibi durduğunu ve ellerimin dansöz gibi oynadığını fark ettim.
kendimde gördüğüm bu defoları ufak ufak törpülemeye başladım. artık dimdik ve rahat yürüyorum, gözlerimi kimseden kaçırmıyorum, gülümseyebiliyorum. kadınlarla konuşurken vücudumu elimden geldiği kadar kontrol etmeye çalışıyorum.

bunlar ufak başlangıçlar.
ve şimdi buradayım.
geriye zincirlerimi kırmak kalıyor. yürü oğlum diyecek birilerine ihtiyacım var sanırım.