Herkese merhaba cemiyet dostları. Aranıza yeni bir kardeşiniz katıldı. Yaşım 20. Ankara'da yaşıyorum. Burada doğdum, burada büyüdüm. Çocukluğum Batıkent'te geçti. Şımarık bir çocuktum. Saftım. Her şeye inanır, her şeye atlardım. Belki de itici bir çocuktum. 6. sınıfa geçmemle bir şeyler hareketlenmeye başlamıştı. Okulun en güzel kızıyla bir şekilde şakalaşmaya, sürtüşmeye başlamıştık. Kızlardan ilgi görüyordum. Yakışıklı olduğum söyleniyordu. 5. sınıfa kadar kendi aleminde takılan ben, ortamın da değişmesiyle birlikte çok değişmiştim. Kızla bir şekilde sevgili olmuştuk. Ama benim ilk sevgilimdi ve hiç bir bok bilmiyordum. Sevgililik müessesesi hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Teneffüslerde ne kızın yanına gittim, ne görüştük, ne el ele tutuştuk. Sadece facebook üzerinden mesajlaşıyorduk. 1. haftanın sonunda benden ayrıldı ve kızın köpeği oldum. Peşinden koşmaya başladım. Tabii ki o da kaçtı. Başka kızlar da benim peşimdeydi ama benim gözümde sadece o vardı. Bir kaç küçük sevgililik oyunu dışında bir şey olmadı. Güzel bir seneydi.

6. Sınıfın sonlarına doğru bazı maddi sebeplerle Sincan'a taşındık. Benim için tam bir cehennemdi o zamanlar. Batıkent'ten sonra çok farklı gelmişti. Karakterler, tipler, çevre tamamen değişmişti. Yemyeşil bir batıkentten sonra kahverengi bir sincan karşılamıştı beni. Okul, toz kir içindeydi ve ben her sabah okula gitmemek için ağlıyordum. Ortama alışmak, uyum sağlamak derken bir 4 sene geçirdim sincanda. Bu 4 sene içinde point blank adlı bir oyuna sardım. Sabahtan akşama kadar teamspeak adlı programda, klandaki arkadaşlarımla konuşuyordum. Ne doğru düzgün bir sevgilim oldu ne de arkadaşım. Asosyal bir piç olmuştum anlayacağınız. 9. sınıfa kadar da öyle geçti.

4. senenin sonunda yine "bağzı" maddi sebeplerden dolayı ümitköy taraflarında bir yere taşındık. Parayı falan bulmadık amk. Toki konutlarına taşındık. Kiraya. Pek yakın da sayılmaz ama tokideki lisenin 10. sınıfı olmadığı için bizi ümitköyde bir liseye yolladılar. Aradaki farka bak amk. Batıkentten sincana, sincandan ümitköye. Ergenlik dönemindeki bir çocuğa yapılır mı lan bu? Hem de tam ortaokula geçmişken, tam liseye geçmişken... Her neyse. Yine ortama uyum sağlama çabaları. Yine asosyallik. Yine sevgilisizlik. Yine arkadaşsızlık... Yalnızdım beyler. Maddi sıkıntılar her zaman benimleydi. Taşşak oğlanı olduğum zamanlar oldu. Etrafa yardım dilenir gözlerle bakıyordum. Ve kimse bana yardım etmiyordu. Evet boş konuşuyordum ve salak salak hareketler yapıyordum. Ve tabii ki ters tepiyordu. 10. sınıfın sonlarına doğru bir maden keşfettim. Benim çıkış yolum o oldu. "Amlılarla iletişim 101 dersi için sınıflara". Bana bu kapıyı sikicidede açtı beyler. Onun sayesinde ufak ufak karakterimi topladım. Ortamlarda nasıl davranmam gerektiğini biraz olsun oturttum. Biraz da bu sayede kabul ettirdim kendimi. Kızlarla iletişimim biraz olsun bu şekilde doğruldu. 12. sınıfa geçmeden "Bunu çok sık yapmam" ı keşfettim. Onun da katkıları oldu. Lisedeki son senemde, ortamın da değişmesiyle, ben de değişmiştim. Daha enerjiktim. Bir tayfamız vardı. Ve ortamda lafı geçen, sevilen biriydim. 6. Sınıftaki seneme benzetiyorum o seneyi. Ama daha kendini bilen bir şekilde. Lisedeki son senem de güzeldi anlayacağınız.

Ve evet lise bitti. 2 sene oldu biteli. Ve ben hala üniversiteye gitmiş değilim. Oyunculuk hevesim vardı. Tiyatro okumak istiyordum. Oyunculuk kursuna gittim geçen sene. Hevesim kırıldı. Yetenek sınavlarına bile girmedim. Başarısız olmaktan, kaybetmekten korktum. Kaderime bir kara lekenin bulaşmasını istemedim. Kavgadan kaçtım, şimdi dayak yemediğimle övünüyorum.

Şu 2 sene içinde, amelelik de yaptım, markette de çalıştım. Şu an bir diş kliniğinde asistanlık yapıyorum. Amacım üniversite sınavından iyi bir puan almak ve iyi bir meslek edinmek. Eşit ağırlıkçı olan, dersi bile dinlemeyen ben, matematiği bitirdim, fizik, kimya, biyolojiye başladım. Belki bu sene de olmaz ama gelecek sene bir şekilde iyi bir puan yapıp, diş hekimi olmak istiyorum.

Son olarak, sikicidede' nin yaptığı şey küçük bir şey değil. Hayatımın gidişatını değiştirdi. Theycallmealpha' nın, Joker' in yaptığı şey küçük bir şey değil. Hatalarımı görüyorum. Ve düzeltmek için aklımın bir ucunda duruyor o makaleler, o yazılar. Eksiklerimin çoğunu Joker tamamlıyor artık. Sadece bir piç değil, ADAM GİBİ ADAM olmak gerektiğini biraz da joker hatırlattı bana. Bunun önemini Joker sayesinde idrak ettim. Şimdi piçlik ile adamlık arasındaki ince çizgiyi kurmaya çalışıyorum.

Bu adamlar, nasıl adamlar bilmiyorum. Nasıl görünüyorlar bilmiyorum, nasıl hayatlar yaşıyorlar bilmiyorum. Ama benim hayatım üzerinde büyük etkileri var. Sonsuz derecede saygıyı hak eden, vatana millete faydası dokunan adamlar bunlar. Konu sadece karı kız mevzusu değil.

Anlatamadığım ve anlatmak istediğim çok şey var dostlar. Ama onlar da başka başlıklara artık. Kısa keselim. Herkese merhaba!