Hayatımın belirli zamanlarında yoğun duygulara kapılır Renklerin karmaşasında kaybolur giderim her şey çok güzel başlar ve yavaş yavaş değerini yitirmeye doğru gider her sevda da yaptığım hataları tekrar eder hiçbir ders çıkarmam kendime. herkes akıl verir "düşünme takılma takma be abi " herkes düşünür herkes takar sen takmasana yerse abi herşeye doğru başlıyorum fakat sonunda hep özüme dönmüş oluyorum hem fark ettim de hayatta hiçbir işi tam yapamıyorum. belki gereksiz oldu ama buraya yazmak iyi geliyor.