Selam mübarekler.

Size full şarjla ilgili gözlemlediğim birkaç şeyi yazmak istiyorum.

Fabrika ortamında çalışanlar bilir. Her çeşit insana rastlamak mümkündür. Efendisi, yalakası, piçi, kaytarıkçısı, çalışkanı, ateisti, dindarı, psikopatı...

Ben de elimde böyle fırsat varken değerlendirmek istedim. İnsanları gözlemledim, tepkilerini gözlemledim, vücut dillerini gözlemledim.

Öncelikle şunu söylemeliyim ki forumda buna benzer bir yazı varsa kusuruma bakmayın. Aradım ama göremedim. Belki gözümden kaçmıştır. Makalelerin de çoğunu okumadım, çünkü fantastik roman gibi okumanın bir anlamı olmuyor. Birini okudun mu üzerinde uzun süre düşünmek gerekiyor.

Evet, konu şu: Benim bölümümde çalışan bir adam var. Full şarj yapmaya çalışan bir adam. Baktığın zaman adam herkesle konuşuyor, hal hatır soruyor, yardımcı olmaya çalışıyor insanlara...

Gel gör ki bu adam hiç kimse tarafında sevilmiyor. Allah Allah dedim. Bu işte bir yanlışlık var.

Sonra yakından gözlemlemeye başladım bunu. Biraz muhabbet ettim. Adam pisliğin teki çıktı Rıza Baba.

Daha konuşmanın başlarında iki kişinin arkasından konuşmaya başladı. İnsanlara yalnızca göstermelik yardım ettiğini gördüm. İçten pazarlıklı olduğunu gördüm. İnsanlara çaktırmadan iş kaktırdığını gördüm. Daha bir sürü yavşaklık.

Kendi kendime düşündüm; ulan bu sığır değil full şarj yapmak, cebinde elli tane powerbankle gezse ne olur amk. O ya da bu şekilde ne olduğu illa ki ortaya çıkıyor.

Çıkardığım sonuç: Full şarj meselesi sadece insanlarla konuşmakla ilgili bir şey değil. Ona hal hatır sordum, öbürüne iltifat ettim, diğeriyle havadan sudan konuştum değil bu olay. Tamamen karakter meselesi.

Hatta daha derin düşünürsek, insanın zaten sahip olduğu bir karakter özelliğinin kendiliğinden dışa vurumu. Kendini zorlayarak, istemeye istemeye yapılacak bir şey değil.