Başlık herkesin dönem dönem yaşadığı önem verme katsayısı artınca otomatikman yükselen bir konu..

Üzerine uzun uzun düşündüğüm bir konu..

İnsanlar neden kaybetme korkusu yaşar bunu irdeleyelim ilk önce. Muhtemelen daha iyisini bulamamak yada uzun süredir ilk defa başardım barii bunu kaçırmayım sözlerini duyar gibiyim.

Peki kaybedildiğinde neden üzülür insan ?

Belli bir değer vermiştir, emek vermiştir. Boşyere mi gitti bütün bunlar altyapılı bir bilinçaltı..

Size farklı bir bakış açısı kazandırmama izin verin.

Bir gün Franklin adında bir adam bir çocuğa bir elma vermiş. Çocuk çok sevinmiş. Bunu gören adam bir elma daha vermiş çocuk daha çook sevinmiş ve ardından bir elma daha bir elma daha derken sevinç çığlıkları atan çocuk elindeki elmaları tutamaz hale gelmiş ve birini yere düşürmüş.
Bu sefer ağlamaya başlamış çocuk.

Hayatta yaptığımız en büyük hata, ardı sıra gelse de keyifler, küçücük birini kaybettiğimizde bile açgözlülükten dolayı bunu kaldıramamak. Aslında artıda olduğumuzu görmemiz gerekiyor.

Aslında bir kadınla birlikte olduğumuzda o yaşadığımız anlar bizim için elma ama farkında değiliz. İlişki bitse bile elimizde o muhteşem anlara sahip olacağız. Ne kadar bir daha o çeşit yeni elmalara sahip olmasak da yada düşürsek de bi kaç tanesini elimizde hatırlanası güzel anılar olacak.

Bir video izlemiştim eski sevgiliyi unutmanın en iyi yolu nedir diye ahanda videosu
http://www.youtube.com/watch?v=_vvejVuM84A

Orda bir amca diyorki;

Niye unutalım ki oda güzel bir hatıra.

Niçin unutulsun? İnsanlar unutmak için sevmezki, unutmamak için sever.

İşte olay bu !

Bardağın ne kadar boş tarafı var gibi de gözükse aslında yok. Senin geçmişindeki o mükemmel anıları yaşatan kadın şimdi yok belki ama o geçmişin olmasını sağlayan, mükemmel anıları yaşatan bir kadın var.