Egom beni bitirecek mi? Yoksa yüceltecek mi?

Selamlar cemiyet sakinleri;

Umarım iyisinizdir, çünkü ben iyi değilim ve iyi göreceğim kişiler bana da iyi gelir diye umut ediyorum. Herkes gibi bu forumda bazı amaçlar için nüfus ediyorum ve mesele tam olarak kızlar değil, mesele benim iradesine hakim olamayan, üstüne üstlük egosu yüzünden yalnızlığın dibinde yaşayan, bilgisayar konusunda yaşıtlarına nazaran çok şey bildiği gerçeği ve okuduğu üniversitenin bölümünde öğrenmeyi önemseyen bir kişinin bile bulunmaması yüzünden biraz depresyon da, biraz umudu kırılmış, biraz da kendine kızan bir şerefsizim.

İrademe hakim olamadığımı düşünüyorum çünkü, porno müptelasını yıllardır çekiyorum, Kendime öz-tacavüz yaşatıyorum. Zihnim durmamı isterken, hormonların resmen bana tecavüz ediyor. Bilmiyorum halen ne yapacağımı. Yarın öğleden sonra psikolog randevum var anlatacağım tüm hayatımı, bir bilen üzerine bir bilen vardır dedik gittik bakalım.

İçimde egomun baskın olması nedeniyle her şeyin en iyisi bende olmalı hırsı var, ve bu kötü bir durum. Alfa-beta sözlerini sevmesem de, son zamanlarda kazandığım bir farkındalık var oda diğer erkekleri sürekli neglediğim. Diğer erkeklerin en ufak açığını bulduğum anda yerin dibine sokmaya çalışıyorum. Son bir kaç haftadır bunu atlattım çünkü o olumsuz özelliğimin farkında vardım.

Foruma üye olup içimdekileri dökmek istedim, bilmiyorum belki daha önce açılmış konular da problemime cevap vardır.

Hem egolu olup, hem kız elde edilmiyor be arkadaşlar.
Çok zeki bir çocuğum, bunu ciddi ciddi itiraf ediyorum. Zeka görecelidir aslında, biliyorsunuz. O zaman şöyle örnek vereyim, hani ortaokulda hoca soruyu yazmadan cevap veren çocuk olur ya sınıfta ha o benim işte.

Neyse beyler, evrimsel gerçeklerden birisi de;
İnsan bir yere ait olduğunu hissetmek istiyor, örneğin arkadaş ortamı. Örneğin aile. Örneğin sevgili.

Ait olmak, sevilmek istiyor. Bilmiyorum forumda benim problemlerime çözümü olacak bir babayiğit var mı? Umarım vardır.

İnsanlarla tanışmaya halen korkuyorum ne yalan söyleyeyim, daha önce bir kaç kere set açtım olumsuz da geçmedi ama egomun beni esiri altına aldığını hissediyorum.

Bir yardım eli uzatın be beyler/abiler varsa ablalar :D

birçok sorunundan bahsetmişsin bağımlılık şişmiş bir ego ve kendini bir yere ait hissedememe gibi.bunları tek bir şey yaparak çözmeye çalışmaman lazım ve mucizeye de inanmamalısın . bağımlılık için psikolojik destek alman güzel.ayrıca bir ruh sağlığı ve hastalıkları doktoruna gitmennde işe yarayabilir. ayrıca ben bir yere ait hissedemen ve ego sorunu da danış derim psikoloğuna.sanat spor alanlarından biriyle uğraşırsan kesinlikle egona iyi gelir.bilmiyorum burdaki insanlar bana katılır mı ama egoyu yenmenin en güzel yollarından birisi de kitap okumak yeni kültürleri ve başka insanları tanımaya çalışmak :) bir çırpıda aklıma bunlar geldi.. sorunların büyük olsa da yapabilecek çok şeyin var bu açıdan şanslısın.ayrıca insanları çok kolay neglemenin altında narsist kişilik özelliği mi yoksa bozukluğumu yanda başka bi şey mi yatıyo bunu da araştırman senin için iyi olur

Narsistlik yatıyor, eklemeyi unutmuşum. En üstte ben olmayı isterdim hep. Değişmeye çalışıyorum, çünkü dünya bunları kafaya takıp da başarı hırsıyla yaşayacak kadar uzun değil onu anladım.
Bugün buraya kendim için bir not bırakıyorum, yarın dünü ve dünden öncekileri unutacağıma söz veriyorum. Sabah kalktığım zaman mutlu olacağım ve etrafıma da mutluluk yayacağım.

Ben mutlak kazanan değil, biraz olsun sevilen olmak istiyorum. Bunun bilincinde yaşamak istiyorum ve yorumun için teşekkür ediyorum.

Öncelikle kafan çok karışmış gibi duruyor. Narsist ve üstünlük kompleksinde ki insanlar (egosu şişmiş senin deyiminle), başka insanlarla tanışmaktan çekinmezler. Sıkıntılı hislerinden dolayı aklından geçen her şeyi yazmışsın.

Yazından anladığım kadarıyla iki sorunun var. Yalnızlık ve porno bağımlılığı. O zaman sana iki soru

1)Ne sıklıkla porno izliyorsun izliyorsun ? Günde kaç kere 31 çekiyorsun

2)Standart bir gününü anlat. Uyandığından yatana kadar. Hiç bir detayı atlamamaya çalış

Not: Üstünlük kompleksi, alçak hissetmenin savunma mekanizmasıdır. Ancak sende böyle bir şey olduğunu sanmıyorum. Birde bir daha ki yazılarda "ego "kelimesi kullanmadan ifade etmeye çalış durumu. Herkes farklı bir anlamda kullanıyor . Sen bırak egoyu falan ne yaşıyorsun onu söyle

Bugün doktor 2 adet ilaç yazdı, Cipralex ve Oferta kullanmayı düşünmüyorum. Bunu ne yapıp ne edip doğal bir şekilde atlatacağım.
Sabah kalkarım, istersem duş alırım yada almam, evden çıkarken alırım.
Sabah 7.30-8.30 arası değişir, yurtta kalıyorum kahvaltımı yaparım. Yukarı çıkarım, laptopumu alır yurdun çalışma odasına girerim, cs 1.6 atıyorum 1 haftadır, derse yada bilgisayarla ilgili işlere başlamadan önce, 30 dakika oyun oynuyorum. Yıllardır oynamıyordum artık sıkıntıdan oyunlara sardım.
Yazılım yapmaya çalışırım, yapamam. Çünkü kafamda milyon farklı düşünce var. Sürekli benim gelişmemi engelleyecek düşünceler.
En önemli düşüncem ise, sevgi eksikliği. Sevgisizlikten ölecek gibi değilim de, insan sevilmek istiyor.
Çalışırsam biraz çalışırım, çalışamazsam duruma göre hareket eder, ya yurttan öğlen çıkar kampüse gider yemek yerim ve derse kadar oyalanırım. Yada direk derse giderim.
İkinci öğretimim, bilgisayar programcılığı okuyorum. Okula gider, orada arkadaşlarım ile birlikteyken tüm dertlerim genelde uçar, ama sık sık da kendimizi geliştirmediğimiz için içten içe yakınırım.

Okumaya geldim amına koduğumun okuluna, millet 101,batak ,okey derdinde. Ben işkolik birisiyim, iş benim için her şey.
Okuldaki dersleri severek dinler, derse katılımı çok iyi gerçekleştiririm. Günlük duygudurum bozukluğu vardır içimde. Sbaha mutlu kalktıysam akşam birşeye moralim bozulabilir.
Çalışmak istiyorum ama sürekli yanımda birilerini arıyorum, kendim nedense çalışmak istemiyorum. Büyük ihtimalle kendi kendimi motive edemiyorum. Ona da çare bulacağım.
Akşam yurda gelir, yemeğimi yerim, duşumu alırım. Laptopu alır gece 1-2 artık canım ne zaman sıkılırsa takılırım. Uyurum.

Tek istediğim çalışmak isteyen birileriydi.

Şimdi düşününce, zihnim bir bahanetör olmuş. Her şeyi dert edinmiş bir beyin :(

Kendim çalışamıyorum. bunu düzeltmeliyim. İnsanlarla anlaşamıyorum, çalışmadan eğlenmek istemiyorum. Çok çalışmak istiyorum ama bedenimi bir türlü harekete geçiremiyorum. Yakıtı bitmiş araba gibi. Pili bitmiş kumanda gibi, bir düşünce var fakat hareket yok. İhtiyacım olduğunu düşündüğüm şeylerin gelmesini bekliyorum.

Alıntı:

---

emrego Nickli Üyeden Alıntı

Kendim çalışamıyorum. bunu düzeltmeliyim. İnsanlarla anlaşamıyorum, çalışmadan eğlenmek istemiyorum. Çok çalışmak istiyorum ama bedenimi bir türlü harekete geçiremiyorum. Yakıtı bitmiş araba gibi. Pili bitmiş kumanda gibi, bir düşünce var fakat hareket yok. İhtiyacım olduğunu düşündüğüm şeylerin gelmesini bekliyorum.

---

pili şarjlamak için elektirik gerekir .. devlete gittiysen özelde iyi bir psikiyatr ile görüş bu belirtiler çerçevesinde ilaç yazıyorsa kullanman gerekir

depresyon tedavisi = psikoterapi + ilaç

İlaçlarını kullan faydası olacaktır.

Ayrıca milleti eleştirmeyi bırak. İsteyen batak oynar isteyen film izler, isteyen karı kovalar, isteyen dedikodu yapar. Kimse ne senin düşündüğün gibi yaşamak zorunda ne benim düşündüğüm gibi. Bunun haricinde düşüncelerine çok dikkat edip çok önemsemişsin. Muhtemelen bu düşüncelerle savaşa da giriyorsundur. Şimdiden söylim yapma çünkü kazanamazsın.

İnsan zihni sürekli düşünce üreten makina gibidir. Ve bu düşüncelerin yüzde 80 i olumsuzdur. Bunu da insanı üzmek için hayatını sikmek için yapmaz. Tamamen default ayarı budur zihnin. Atalarımızdan kalan bir zihin yan etkisi diye düşünebiliriz.

Ama baktığın zaman alt tarafı bir sürü harf ve kelime yığınıdır. Düşünceleri böyle gör. Atalardan miras kelime yığınları. O yüzden bırak oynasınlar zihninde müsaade et onlara ve savaşma.

Duygu konusunda ise maalesef duygularımızı kontrol edemeyiz. Otomatik ve aniden oluşurlar. Sabah mutlu olursun aksam mutsuz. Bir gün canlı hissedersin , bir gün yavaş. Oturup sürekli bunun mukayesesini ya da sorgulamasını yapmanın kimseye bir faydası yok.

İstiyorsan yap acaba ben neden böyle hissediyorum diye düşün. Bir yere varamazsın. Bu da hava durumu gibidir. Nasıl hava soğuk diye işe-okula gitmemezlik yapmıyorsak, duygularımıza bakıp hayatımızı yönlendiremeyiz. Gelip geçici anlık reaksiyonlardan daha fazlası var bu hayatta.

Motivasyon meselesi ise. Böyle bir şey yok. Motive olmayı beklersen ölene kadar beklersin. Motivasyon diye bir şey yok. Disiplin diye bir şey var. Kaşıkla tünel kazmak gibi. Her gün adım adım ama sürekli bir çaba ile aydınlığa gitmek var.

İnsan zaman zaman yolunu kaybeder normaldir. O zaman pusulana bakacaksın. Pusulan yok mu ? Sana bir soru sorayım. Bunun cevabını bize verme kendine ver. Senin pusulan odur.

80 yaşında ölüm döşeğindesin. Geriye dönüp baktığında yapamadığın nelerden pişman olursun. Ya da o gün geçmişte yaptığın nelerden mutlu olursun. Neler seni gururlandırırdı ?

Bu soruya verdiğin cevap pusulan. Bazen yoldan çıksanda gitmen gereken yön orada. Bol şans

Alıntı:

---

herşeyibilenadam Nickli Üyeden Alıntı

İlaçlarını kullan faydası olacaktır.

Ayrıca milleti eleştirmeyi bırak. İsteyen batak oynar isteyen film izler, isteyen karı kovalar, isteyen dedikodu yapar. Kimse ne senin düşündüğün gibi yaşamak zorunda ne benim düşündüğüm gibi. Bunun haricinde düşüncelerine çok dikkat edip çok önemsemişsin. Muhtemelen bu düşüncelerle savaşa da giriyorsundur. Şimdiden söylim yapma çünkü kazanamazsın.

İnsan zihni sürekli düşünce üreten makina gibidir. Ve bu düşüncelerin yüzde 80 i olumsuzdur. Bunu da insanı üzmek için hayatını sikmek için yapmaz. Tamamen default ayarı budur zihnin. Atalarımızdan kalan bir zihin yan etkisi diye düşünebiliriz.

Ama baktığın zaman alt tarafı bir sürü harf ve kelime yığınıdır. Düşünceleri böyle gör. Atalardan miras kelime yığınları. O yüzden bırak oynasınlar zihninde müsaade et onlara ve savaşma.

Duygu konusunda ise maalesef duygularımızı kontrol edemeyiz. Otomatik ve aniden oluşurlar. Sabah mutlu olursun aksam mutsuz. Bir gün canlı hissedersin , bir gün yavaş. Oturup sürekli bunun mukayesesini ya da sorgulamasını yapmanın kimseye bir faydası yok.

İstiyorsan yap acaba ben neden böyle hissediyorum diye düşün. Bir yere varamazsın. Bu da hava durumu gibidir. Nasıl hava soğuk diye işe-okula gitmemezlik yapmıyorsak, duygularımıza bakıp hayatımızı yönlendiremeyiz. Gelip geçici anlık reaksiyonlardan daha fazlası var bu hayatta.

Motivasyon meselesi ise. Böyle bir şey yok. Motive olmayı beklersen ölene kadar beklersin. Motivasyon diye bir şey yok. Disiplin diye bir şey var. Kaşıkla tünel kazmak gibi. Her gün adım adım ama sürekli bir çaba ile aydınlığa gitmek var.

İnsan zaman zaman yolunu kaybeder normaldir. O zaman pusulana bakacaksın. Pusulan yok mu ? Sana bir soru sorayım. Bunun cevabını bize verme kendine ver. Senin pusulan odur.

80 yaşında ölüm döşeğindesin. Geriye dönüp baktığında yapamadığın nelerden pişman olursun. Ya da o gün geçmişte yaptığın nelerden mutlu olursun. Neler seni gururlandırırdı ?

Bu soruya verdiğin cevap pusulan. Bazen yoldan çıksanda gitmen gereken yön orada. Bol şans

---

Bu yazdıkların maalesef ki benim için geçerli değil, sizde kısa sürede çözüme odaklısınız büyük olasılıkla. Ben bu yukarıda dediklerinizi zaten biliyorum hocam :)
Şimdi biliyorsun da neden uygulamıyorsun be evladım diyebilirsin, değişim 1 günde olmuyor. Tüm cevaplar zihnimin bir köşesinde var artık. Bu konuyu uzun bir süre kapatalım.

Büyük ihtimalle, doktorun bana verdiği ilaçlar yüzünden biraz buhrana uğradım. İlaçlık bir durum olmadığına eminim, istediğim bir yoldu daha doğrusu senin tabirinle pusula..

O ilaç veren doktoruma'da 1 ay sonra gidip ilaç gerekmediğini hatırlatmış olacağım.

Bana yardımcı olmak istediğiniz için size teşekkür ederim. Mesleğiniz nedir, tecrübeniz nelerdir bilemem fakat bildiğim tek bir şey var, oda insan ancak kendi kendisini düzeltebilir.

Şimdi seni yermek için söylemiyorum ama dikkat et

1) " Kaşıkla tünel kazmak gibi. Her gün adım adım ama sürekli bir çaba ile aydınlığa gitmek var." demişim. Bunun neresi kısa sürede çözüme benziyor ?

2) Doktora yardım için gidiyorsun ama verdiği ilaçları beğenmiyorsun. Cipralex senin durumunda yazılabilecek en iyi ilaçtır ve bir sürü insan faydasını görmüştür.

3) "Bir yardım eli uzatın be beyler/abiler varsa ablalar" demişsin. Sonra ise "Mesleğiniz nedir, tecrübeniz nelerdir bilemem fakat bildiğim tek bir şey var, oda insan ancak kendi kendisini düzeltebilir." demişsin. Madem öyle neden yardım istiyorsun?

Bunları seni yermek için yazmıyorum. Kendi döngünün farkına var diye yazıyorum. Stigma sevmiyorum ama al şu testi bir çöz

https://yusufbayalan.com/borderline-testi/

Hbayi da delirteceksiniz ya helal :D bu emreler hep aynı :D

Soru çözerek zeki olunmuyor.sorun çözerek zeki olunuyor.

Üniversiteye başladığımda akılsız zayıf her insan gibi kişisel gelişim kitaplarına parayı gömdüm(burslarimi amk:( ) gecenlerde kitaplığı temizleyim dedim 1 tanesini bırakabildim sadece,o da psikoloji kitabı aslında.Sonra olmayacak böyle psikologa gideyim dedim.cipralex verdi.az biraz kullandım.aa iyi hissettiriyor filan derken salak mısın fikri temele oturtamadigin her guclenis yapaydir dedim.dusunmeye basladim. Her yaptığım hareketi,aklımdan geçen her şeyi.bu iyi bu güzel :)

Senin ne istediğini bilemeyiz.ne istemediğini de bilemeyiz.hangi ugrasilari sevme potansiyelin var onu da bilemeyiz.ama bunlardan başka tarafana bakmana gerek yok.bunlara bakamadığın için bu tripler.

Ben psikoloğa gitmiş kimle konuşsam ya, ilacı versin ben de işime bakayım kafasındalar ya da ilk seansta hayatın sırrını öğrenmeyi bekliyorlar, Şunu diyorlar; bana saçma sapan sorular sordu, sorunumu söylediğimde ise doktor "sence neden böyle oldu" vs dedi diyorlar. bunları bana senin söylemen lazım doktor, yoksa ben niye sana geleyim kafasındalar. yani hem mesleğe bir saygısızlık ve bunun üzerinden eleştirme var hem de cahillik..

burada ben, siz psikologların da suçu olduğunu düşünüyorum. hasta ilk geldiğinde ilacın tek başına yeterli olmadığını, tek seansta iyileşilmeyeciğini, terapinin hastanın da istekli olduğunda işe yarayacağını vs anlatmanız lazım. ben zamanında iyi bir doktora gitmiştim uzun süre de gittim ve çok faydasını da gördüm ama diğer insanlar kafasında olsaydım ben de yararlanamayacaktım. o insanlara da kızamıyorum çünkü ilk seans harbiden bu işe yabancı olan biri için hiçbir şeye benzemiyor, eleman da bu ne mk bir sürü para verdik diyip gidiyor. neden hastaya ilk geldiğinde bir giriş prosedürü sunmuyorlar anlamış değilim

Alıntı:

---

herşeyibilenadam Nickli Üyeden Alıntı

Şimdi seni yermek için söylemiyorum ama dikkat et

1) " Kaşıkla tünel kazmak gibi. Her gün adım adım ama sürekli bir çaba ile aydınlığa gitmek var." demişim. Bunun neresi kısa sürede çözüme benziyor ?

2) Doktora yardım için gidiyorsun ama verdiği ilaçları beğenmiyorsun. Cipralex senin durumunda yazılabilecek en iyi ilaçtır ve bir sürü insan faydasını görmüştür.

3) "Bir yardım eli uzatın be beyler/abiler varsa ablalar" demişsin. Sonra ise "Mesleğiniz nedir, tecrübeniz nelerdir bilemem fakat bildiğim tek bir şey var, oda insan ancak kendi kendisini düzeltebilir." demişsin. Madem öyle neden yardım istiyorsun?

Bunları seni yermek için yazmıyorum. Kendi döngünün farkına var diye yazıyorum. Stigma sevmiyorum ama al şu testi bir çöz

https://yusufbayalan.com/borderline-testi/

---

1.sorunun cevabı şu, bu güne bakarak beni yargılaman. Burada suçlu olan benim aslında hiç açmamam gerekirdi. Ama insan kendini boşlukta hissedince böyle oluyor. Yazası çizesi geliyor birilerine dert yanası geliyor. Güçsüzlüğümünden midir bilmem. Kısa sürede çözüm derken aslında, benim yazdıklarım ile bana bakıp çözüm bulmak. Saygım sonsuz fakat bence mümkün değil. Benim dünkü psikolojimin bozukluğuna ver saygısızlığımı.

2- Doktora gidip tavsiye istedim, o bana ilaç ile geldi. Ben insanın kendi kendisini tedavi edeceğini düşünüyorum. İstediğim sadece anlaşılmak, sevilmek. İlk seans'Ta sevilmek istemek anormal mi? dediğim zaman, hayır insanın doğasında bu var demesi üstünde testlerden sonra, neden söylediğim problemi çözmek yerine bana ilaç dayatıyor ki ? Bu bir çelişki değil midir? Ben sevgi ihtiyacımdan bahsediyorum o bana yatıştırıcı veriyor? İlaçların umursamazlık yarattığını öğrendim. Tamam bu bir çözüm ama ben bu çözümü kabul etmek istemiyorum. İlaç kullanan bir arkadaşım vardı ve hiç de insan değillerdi.

3- "Mesleğiniz nedir, tecrübeniz nelerdir bilemem fakat bildiğim tek bir şey var, oda insan ancak kendi kendisini düzeltebilir." bunu derken aslında yanlış bir şey söylediğimi düşünmüyorum. ama galiba, insan kuyuya düşünce ben buradan nasıl çıkacağım diye düşünmez, bağırır yardım istemeye çalışır.

Sizleri enteresan duygular ile meşgul ettiğim için özür dilerim. :)

Alıntı:

---

verdict Nickli Üyeden Alıntı

Ben psikoloğa gitmiş kimle konuşsam ya, ilacı versin ben de işime bakayım kafasındalar ya da ilk seansta hayatın sırrını öğrenmeyi bekliyorlar, Şunu diyorlar; bana saçma sapan sorular sordu, sorunumu söylediğimde ise doktor "sence neden böyle oldu" vs dedi diyorlar. bunları bana senin söylemen lazım doktor, yoksa ben niye sana geleyim kafasındalar. yani hem mesleğe bir saygısızlık ve bunun üzerinden eleştirme var hem de cahillik..

burada ben, siz psikologların da suçu olduğunu düşünüyorum. hasta ilk geldiğinde ilacın tek başına yeterli olmadığını, tek seansta iyileşilmeyeciğini, terapinin hastanın da istekli olduğunda işe yarayacağını vs anlatmanız lazım. ben zamanında iyi bir doktora gitmiştim uzun süre de gittim ve çok faydasını da gördüm ama diğer insanlar kafasında olsaydım ben de yararlanamayacaktım. o insanlara da kızamıyorum çünkü ilk seans harbiden bu işe yabancı olan biri için hiçbir şeye benzemiyor, eleman da bu ne mk bir sürü para verdik diyip gidiyor. neden hastaya ilk geldiğinde bir giriş prosedürü sunmuyorlar anlamış değilim

---

Ben terapi ve ilaca da razıyım. Fakat bir şey sormak istiyorum, aldığım ilaç zihnimin envai çeşit yerine müdahele ediyor bunu inkar etmemeliyiz. Benim sitemim, benim nasıl bir çocukluk geçirdiğimi söylemeden, sadece bugün var olan yaşantıma ve o anda söylediğim şeylere bakarak tedavi uygulamaya çalışmaları. Tamam vardır bir bildikleri ama bizim de düşündüğümüz bazı şeyler var.
İlaç kullanan kişilerin bir çoğu ilaç kullanmaktan şikayetçi. Peki neden böyle diyor bu insanlar?

Büyük ihtimalle, ergenliğim ile alakalı hormon dengesizlikleri. Sizlere de dediğim gibi, ben bu işi kendim atlatacağım. İyi ki varsınız, yazdığım yazıya cevap verdiğiniz için hepinize teşekkür ederim :)